زندگى در کنار آدمخوارها!

رفتند مردم را مسیحى کنند، تا آن عنصر استعمارى بتواند به آن‏جا بیاید و کار خودش را انجام بدهد. کشیشها هم مى‏دانستند که براى چه دارند کار می‌کنند - این‏طور نبود که ندانند - اما ببینید براى خاطر همین هدف، چه مصایبى را تحمل کردند؛ مصایبى که اصلاً با پول قابل جبران نیست؛ مثلاً یک نفر برود هفت سال در نقطۀ مجاور نقطۀ آدمخوارها زندگى بکند! انسان این چیزها را در کتابها مى‏خواند، در بعضى از گزارشها مى‏بیند، در بعضى از فیلمها و رمانها هم هست و من از اینها اطلاع دارم و مى‏دانم که در این سالهاى استعمار چه شده است. در همین کشور ما، یک نفر کشیش را از یک کشور اروپایى به اصفهان و تهران و مناطق دیگر کشور آوردند. سالهاى متمادى یک آخوند مسیحى دور از وطن در این‏جا با سختى زندگى کرده و با سوءظن مردم مواجه بوده است: این کافر است، این نجس است. در دورانى که مردم نسبت به این‏گونه مسائل حساسیت بیشترى داشتند - دوران تعصبات، دوران آن استحکام اعتقاد دینى مردم - به این‏جا آمدند و زندگى کردند؛ به امید اینکه بتوانند چهار نفر را مسیحى کنند، و همان کارى که در آفریقا کردند - خیال باطل - بتوانند در این‏جا هم بکنند. البته نتوانستند بکنند، اما سالها ماندند. تاریخچۀ قاجاریه را بخوانید؛ مستشرقى بوده که سالها در ایران زندگى کرده و دو جلد کتاب به عنوان تاریخ ایران نوشته است. او مدتهاى متمادى در منطقۀ جنوب خراسان و بیرجند و زابل و همین‏جاها زندگى کرده و کتاب خود را نوشته است. ببینید او از کشیشهاى خودشان که در این‏جا بودند، چه چیزها نقل می‌کند.

(نقل شده از بیانت رهبر معظم انقلاب در دیدار روحانیون دفتر نمایندگى ولى‏فقیه در امور اهل سنت سیستان و بلوچستان 27/8/1370)


...