منطق ما در مقابله‏ى با دست‏اندازى‏هاى آمریکایى، منطق ضعیفى نیست.
منطقى است که اگر براى همه‏ى ملتهاى دنیا تبیین بشود، با همه‏ى دل به آن مى‏گروند. ما حرف زورى نمى‏زنیم؛ حرف خلاف متعارفى نمى‏زنیم.
ما مى‏گوییم یک ملت و یک کشور، نمى‏خواهد اجازه بدهد که یک قدرت، یک امپراطورىِ متجاوز، مدعى و طلبکار از همه‏ى دنیا، به منابع او دست بیندازد، به منابع انسانى او دست بیندازد، سیاست او را تعیین کند و از او سلب اختیارات کند. مى‏گویند: فلان کار را بکنید، فلان کار را نکنید، فلان چیز را بفروشید، فلان چیز را بخرید، این کار را براى حکومتتان بپذیرید، آن را نپذیرید!

این کارى است که الآن امریکایى‏ها در خیلى از جاهاى دنیا دارند مى‏کنند. در متصرفات شوروىِ سابق مکرر کردند؛ در منطقه‏ى خاورمیانه دهها سال است دارند مى‏کنند؛ در آسیا و در خیلى از کشورها دارند مى‏کنند. ایران گفت ما نمى‏خواهیم شما در کار ما دخالت کنید؛ مى‏خواهیم خودمان تصمیم بگیریم. این حرف بدى است؟

ملت ایران در مواجهه‏ى روبه‏رو و آشکار با استکبار، مى‏گوید شما چرا دم از حقوق بشر مى‏زنید و این‏جور آشکار و واضح حقوق بشر را در همه جا ـ در عراق، در افغانستان، در آفریقا، در کوزوو، حتّى در خود آمریکا ـ نقض مى‏کنید؟! این حرفى نیست که ملتها این را نفهمند


...